Archiwum Państwowe w Radomiu - Rodzina Dorocińskich

Najstarszy ich syn – Konstanty, późniejszy mistrz profesji stolarskiej w Radomiu, urodził się w 1820 r. w Sitańcu pod Zamościem. W 1842 r. zawarł związek małżeński z Sabiną Lechowską (1820–1895). Ich pierworodny potomek Konstanty Andrzej (1842–1924) był felczerem. W 1861 r. poślubił on Idalię (Idę) Durzyńską – córkę pisarza prowentowego[1] w Suchej Feliksa i Katarzyny. Małżonkowie mieli sześcioro dzieci: Ludwika (1862–1938), Wincentego (1864–1897), Wacława Antoniego (1866–1871), Józefę Mariannę (1868–1876), Konstantego Mariana (1871–1936) i Sabinę Mariannę (1874–1880). Konstanty Marian był prowizorem (magistrem) farmacji i właścicielem apteki przy ul. Lubelskiej (obecnie: Żeromskiego) 57. Od 1916 r. był zastępcą członka Rady Miasta w Radomiu. Przed 1903 r. zawarł on związek małżeński z Bronisława Natalią Wiśniewską. Małżonkowie doczekali się czworga dzieci: Natalii, Stanisława, Tadeusza i Zofii.

Najstarszy syn, Ludwik Dorociński, ukończył studia prawnicze. Był oficerem rezerwy, sekretarzem Sądu Grodzkiego w Drzewicy a później radcą prawnym w Towarzystwie Kredytowym Ziemskim w Radomiu. W 1893 r. zawarł związek małżeński z Marianną Dutkowską, która prowadziła zakład krawiecki przy ul. Piaski (obecnie: Niedziałkowskiego) 20. Mieli troje dzieci: Ignacego (1894–1939), Stefana (1896–1947) i Janinę (1901–1982).

Ich najstarszy syn, Ignacy, był oficerem. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1923 r. został przeniesiony do rezerwy i przydzielony do 72. pułku piechoty w Radomiu. Po wybuchu II wojny światowej wziął udział w obronie Gdyni, gdzie zginął 18 września 1939 r. Został pochowany w kwaterze wojennej cmentarza Gdynia-Kosakowo.

Mój ojciec, Stefan, ukończył Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, a po jej ukończeniu pracował w majątku Radziwiłłów w Starejwsi, gdzie prowadził gospodarstwo rybne. Jako ułan-kwatermistrz brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Pod koniec lat dwudziestych XX w. powrócił do Radomia, gdzie przez wiele lat pracował jako szef produkcji w Państwowym Monopolu Tytoniowym. W 1940 r. zawarł związek małżeński z Janiną Myszką, z którą miał dwoje dzieci – Izabellę (ur. w 1941 r.) i Marka (ur. 1947 r.). Pochowany został w Radomiu, w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Limanowskiego. Jego syn Marek, wnuk Andrzej i prawnuk Piotr, mieszkają w Radomiu i kontynuują opisaną linię rodziny Dorocińskich.

 

[1] Pisarz prowentowy: urzędnik prywatny w majątku ziemskim, prowadzący rejestrację dochodów i wydatków oraz nadzorujący pracowników najemnych.